ពន្លែង

ព. សា. ( កិ. ) ពង្រឹត​ឲ្យ​លឿន​ពេញ​ទំហឹង ។ ទះ, តប់, ដាល់, ទាត់, ធាក់... ពេញ​ទំហឹង : ពន្លែង​មួយ​ដៃ ។ បញ្ចេញ​ពាក្យ​សម្ដី​អស់​អាថ៌​សេចក្ដី​ឥត​សំចៃ : គ្រាន់​តែ​ពន្លែង​ពីរ​បី​មាត់​ទៅ​បាត់​មាត់​ឈឹង ។