ពហុព្យាង្គ

ពៈហ៊ុព្យាង បា. ( ន. ឬ គុ. ) (ពហុ + វិ > ពិ, ឥ > យ + អង្គ > ពហុ​ព្យាង្គ) សព្ទ​ដែល​មាន​ព្យាង្គ​ច្រើន គឺ​សព្ទ​ឬ​សម្ដី​ដែល​មាន​សូរ​ច្រើន​ម៉ាត់ តាំង​ពី​បី​មាត់​ឡើង​ទៅ : កន្ទា​ទូក, កន្ទក់កន្ទេញ, កន្ទាលត្រអាក, កន្ទ្រាំងបាយ-ស, អង្ក្រេមអង្ក្រម, អំពិល​អំពែក,.... ជា ពហុ​ព្យាង្គ (បារ. Polysyllabe ប៉ូលីហ្ស៊‌ិល៉្លាប)។ ព. ផ្ទ. ឯក​ព្យាង្គ ឬ ព្យាង្គ​ទោ, ទ្វេ​ព្យាង្គ (បារ. Monosyllabe Dissyllabe) ។