ពាល

ពីWiktionary

សំ. បា. ( គុ. ) ទន់; ដែល​នៅ​ក្មេង; ល្ងង់, ខ្លៅ, មិន​ឈ្លាស; កាច, សាហាវ; អាក្រក់ ។ ព្រះ​អាទិត្យ​ពាល ព្រះ​អាទិត្យ​ដែល​ទើប​រះ​មាន​ពន្លឺ​នៅ​ស្រទន់, ហៅ​ថា ពាល​សូរ្យ (អ. ថ. ពាលៈសូ) ។ ក្មេង​ពាល ក្មេង​ដែល​នៅ​តូច​រាប់​ពី​ត្រឹម​អាយុ​១​ថ្ងៃ​ដល់​៨​ឆ្នាំ, ហៅ​ថា ពាល​ទារក (អ. ថ. ពាលៈទារក់) ។ កំពុង​ពេញ​ពាល ក្មេង​ជំទង់​ដែល​នៅ​កំពុង​ត្រេក​ត្រអាល​នឹង​ការ​លេង​សប្បាយ ។ ពាល​ពៅ (ពាល--) ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​កាព្យ ហៅ​ស្ត្រី​ដែល​ជា​កូន​ពៅ​នៅ​កំពុង​ពេញ​ក្រមុំ​ក្មេង ។ មនុស្ស​ពាល មនុស្ស​ដែល​ល្ងង់, ខ្លៅ​ ឬ កាច, អាក្រក់ ។ ម្រឹគ​ពាល ឬ ម្រឹគ​ពាឡ ម្រឹគ​ដែល​កាច​ឬ​សាហាវ, ហៅ​ថា ពាល​ម្រឹគ ឬ ពាឡ​ម្រឹគ (អ. ថ. ពាលៈម្រឹក) ។ ន. អ្នក​ដែល​កាត់ (បង្ខូច) ប្រយោជន៍​ពីរ​យ៉ាង​គឺ ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​និង​ប្រយោជន៍​របស់​អ្នក​ដទៃ ឬ​ប្រយោជន៍​បច្ចុប្បន្ន​និង​ប្រយោជន៍​បរលោក : សេព​គប់​ពាល​បណ្ដាល​ឲ្យ​ខូច​ប្រយោជន៍ ។ ពាល​សាមាន្យ (ពាល--) ពាល​ធម្មតា គឺ​ពាល​រយ (ម. ព. សាមាន្យ ផង) ។ ពាល​ទ្រើស​ឃ្នង ឬ ពាល​យង់ឃ្នង (ពាល--) ពាល​ដែល​សាហាវ​អង់អាច​ឥត​កោត​ញញើត​ច្បាប់ ។ល។