ពុត
( ន. ) ដំណើរបាំងទោសខ្លួន; ដំណើររបិញរបុញ, កិច្ចកលមាយា, ការក្លែងបង្វែងដំណើរឲ្យឃ្លាតចាកសេចក្ដីពិតដូចយ៉ាងមិនឈឺក្លែងធ្វើឈឺជាដើម : មានពុត, ដេញពុត ។ ប្រើជា កិ. ក៏បានខ្លះ : វាពុតធ្វើជាឈឺ ។ ពុតត្បុត ពុតរបិញរបុញច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង ។ ពុតព្នាយ ពុតខូចវៀចវរចចេសរបិញរបុញ : ពុតព្នាយមានបី មួយដូចដំរី សាហាវឥតបទ អាចផ្សះផ្សាំងបាន កង្វេរកាន់កត់ ដាលដេញគោតគត់ ប្រាំមួយហត្ថហោង... (សាស្ត្រាច្បាប់ រាជនេតិ) ។ ម. ព. ព្នាយ ផង ។ ពុតព្យសន៍ (ម. ព. ព្យសន៍) សម្លាប់ពុត ក្លែងធ្វើហាក់ដូចជាមិនឃើញ ឬមិនដឹងមិនឮមិនយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីឲ្យគេទុកចិត្តភ្លេចខ្លួន, ដោយបម្រុងនឹងដោះគេចខ្លួនឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃគេ ឬនឹងរករឿងរកហេតុគេ : ក្រពើសម្លាប់ពុត ។ល។