ពុទ្ធោ!
ភាសាខ្មែរ[កែប្រែ]
ពុត-ធោ បា. ( ឧ. ) (< ពុទ្ធ) ពាក្យលាន់មាត់បន្លឺរកព្រះពុទ្ធ ដោយកើតសេចក្ដីសង្វេគខ្លាំង ឬដោយកើតទុក្ខព្រួយចិត្តខ្លាំង : ពុទ្ធោ !, ឱពុទ្ធោ !, ឱពុទ្ធោ ពុទ្ធោ !; ពុទ្ធោអើយ !, ឱពុទ្ធោអើយ ! (អ. ថ.--អ្ហើយ) ។ មានគេនិយាយថា កើតទុក្ខរកពុទ្ធោ; វាយរកពុទ្ធោ (ព.សា.) ។ មានទំនៀមចាស់ទុំប្រដៅកូនចៅថា កាលណាបើមានផ្លេកបន្ទោរភ្លែតឡើង សម្គាល់ថា នឹងមានរន្ទះបាញ់បន្ទាប់នោះ, ត្រូវលាន់មាត់ថា ពុទ្ធោ ពុទ្ធោ ! ដើម្បីកុំឲ្យរន្ទះបាញ់ត្រូវ, ឬក្រែងមានគ្រោះថ្នាក់ត្រូវរន្ទះបាញ់ស្លាប់ ក៏ឈ្មោះថា ស្លាប់ប្រសើរ ព្រោះបានរឭកដល់ព្រះនាមព្រះពុទ្ធ ។ មានទំនៀមផ្សេងមួយទៀតថា កាលបើមនុស្សកម្លាំងតិចជិតទទួលមរណភាព, មានអ្នកស្រែកដាក់ត្រចៀកថា ពុទ្ធោ ! ពុទ្ធោ! ... ឬថា ពុទ្ធោ អរហំ ! ... ហៅថា ស្រែកឲ្យធម៌ (ជូនដំណើរបុគ្គល) ។
ឧទានស័ព្ទ[កែប្រែ]
English = Oh, my god!