Jump to content

ពូកែ

ពីWiktionary

( គុ. ) ប៉ិន, ដែល​មាន​កម្លាំង​ច្រើន, មាន​អំណាច​ច្រើន, មាន​ចំណេះ​ស្រួច​ស្រាល់ : មនុស្ស​ពូកែ, គោ​ពូកែ; សម្ដី​ពូកែ ឬ ពូកែ​សម្ដី ។ ដែល​សម​ប្រកប​ឆុតឆាប់, ដែល​ប៉ិន​មើល​ជំងឺ : ថ្នាំ​ពូកែ, ពេទ្យ​ពូកែ ។ ហៃ : ពូកែ​ស្ដី​ឲ្យ​គេ, ពូកែ​តែ​ខាង​ដេក, ពូកែ​តែ​ខាង​ស៊ី; ពូកែ​រៀន ឬ រៀន​ពូកែ ។ល។