ពេច សំ.; បា. ( ន. ) (វជ្រ; វជិរ) ឈ្មោះត្បូងពិសេសមួយប្រភេទមានសាច់រឹងមានពន្លឺចាំងឆ្លុះព្រាតៗ : ចិញ្ជៀនពេជ្រ (ម. ព. វជីរ ទៀតផង) ។
