ព្នៀត

1. ស. ( ន. ) (ពះន្យើត អ. ថ. ផៈនៀត “លប់​សម្រាប់​ទាក់​បក្សី​ដែល​ដេញ​ធ្នាក់; ក្រោល​ដំរី”) ខ្មែរ​ប្រើ​ពាក្យ​ចំពោះ​តែ​ក្រោល​ដាក់​ដំរី : ដំរី​មួយ​ព្នៀត គឺ​ដំរី​មួយ​ក្រោល (ប្រើ​ដាក់​ដំរី​យ៉ាង​ច្រើន​ត្រឹមតែ ៨ ប៉ុណ្ណោះ) ។
2. ព. បុ. ( ន. ) ទី​ទួល​ទាប ឬ​ទី​ដី​ដែល​ជា​ទួល​ទាប នៅ​ជាប់​ពី​មាត់​បឹង​រាក់​ប៉ាច​រហាច​ទៅ​ឬ​នៅ​ជាប់​ពី​មាត់​បឹង​ស្រែ នៅ​មាន​ព្រៃ​របោះ​ៗ ជួន​កាល​ក​ជា​ភូមិ​លំនៅ​ឬ​គេ​កសាង​ជា​វត្ត​ព្រះ​ភិក្ខុ​សង្ឃ​លើ​ដី​ជា​ទួល​នោះ គេ​ហៅ​ថា ភូមិ​ព្នៀត, វត្ត​ព្នៀត តាម​ឈ្មោះ​ដើម ។
3. អតីតឃុំនៃស្រុកសិរីសោភ័ណ
4. សង្កាត់នៃក្រុងសិរីសោភ័ណ
5. ភូមិនៃសង្កាត់ព្នៀត
6. អតីតភូមិនៃឃុំព្នៀត
7. ភូមិនៃឃុំផ្សារ
8. ភូមិនៃសង្កាត់ស្ទឹងមានជ័យ
9. ភូមិនៃឃុំស្វាយជ្រំ
10. ភូមិនៃឃុំកំពង់សឹង
11. ភូមិនៃឃុំជីក្រែង
12. អតីតភូមិនៃឃុំសំរោង
13. ភូមិនៃសង្កាត់សំរោង