ព្យុះ
( ន. ) (ពាក្យក្លាយមកពី សំ. វាយុ; បា. វាយ “ខ្យល់”) ខ្យល់ខ្លាំង គឺខ្យល់ដែលបក់បោកខ្លាំងក្រៃ ។ ព. ប្រ. សេចក្ដីក្រេវក្រោធច្រឡោតខ្លាំង : កំពុងត្រូវព្យុះខ្លាំងអង្វរយ៉ាងណាក៏ពុំស្គាប់ ។ ស្រុកកើតខ្យល់ព្យុះ ស្រុកកើតអាសន្នរោគខ្លាំង ។ ព្យុះសង្ឃរា (ន.)(--សង់-ឃៈរា) ឈ្មោះព្យុះយ៉ាងធំសម្បើម អាចរម្លើង រម្លំរុក្ខជាតិនិងគេហស្ថានបាន (ម. ព. ចក្រវាត ផង) ។