ព្រាហ្មណ៍
ព្រាម មើលពាក្យ ព្រាម ។
សំ. បា. ( ន. ) (ព្រាហ្មណ) មនុស្សដែលកំណត់តាមលទ្ធិបុរាណពីព្រេងនាយ ថាមានពូជដើមកើតអំពីព្រះឱស្ឋព្រហ្ម (ម. ព. ពាហុជៈ និង វណ្ណៈ ទៀតផង) : ពួកព្រាហ្មណ៍, ជាតិព្រាហ្មណ៍, ពូជព្រាហ្មណ៍; បើស្រ្តីជា ព្រាហ្មណី ។ ក្នុងកម្ពុជប្រទេស កំណត់យកពួកបារគូបុរោហិតហៅថា ព្រាហ្មណ៍ (ម. ព. បារគូ និង បុរោហិត ផង) ។ខាងលិទ្ធពុទ្ធសាសនា ហៅព្រះអរហន្តថា ព្រាហ្មណ៍ សំដៅសេចក្ដីថា អ្នកបន្សាត់បាបឬកម្ចាត់កិលេសអស់ហើយ ព្រោះព្រះអរហន្តលោកកម្ចាត់កិលេសជ្រះស្រឡះអស់ដោយអរហន្តមគ្គហើយ; ហៅថា ខីណាសវព្រាហ្មណ៍ ក៏បាន ។ ព្រាហ្មណពន្ធុ (ព្រាហ្មៈណៈព័ន-ធុ) ពូជព្រាហ្មណ៍, ឬដែលមានពូជជាព្រាហ្មណ៍ ។ ព្រាហ្មណ៍ព្រឹទ្ធ គឺព្រាហ្មណ៍ចាស់; ច្រើននិយាយថា ព្រាហ្មណ៍ព្រឹទ្ធបណ្ឌិតកវី ។ ព្រាហ្មណមហាសាល (ព្រាហ្មៈណៈមៈហា--) ព្រាហ្មណ៍ដែលមានទ្រព្យទុកនៅស្ងៀមច្រើនដល់ ៨០ កោដិ ។ល។