ព្រៃ
ព្រៃភ្នំ
និរុត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]
មកពីពាក្យ ខ្មែរបុរាណ វ្រៃ
នាម[កែប្រែ]
- ( ន. ) ប្រទេសឬទីដីដែលមានរុក្ខជាតិ, លតាជាតិ, តិណជាតិ ដុះដេរដាស ទ្រុបទ្រុល : ព្រៃតូច, ព្រៃធំ ។ ព្រៃរនាម ព្រៃក្នុងបឹងឬក្នុងទីដែលមានទឹកលិចត្រាំនៅយូរ ។ ព្រៃរបោះ ព្រៃដែលមានដើមឈើរបោះៗ ។ ព្រៃរំលោង ព្រៃស្រោងក្នុងទំនាប ។ ព្រៃស្រោង ព្រៃក្នុងទីខ្ពស់ដែលមានដើមឈើខ្ពស់ស្រោងៗ ។ ព្រៃហ័តព្រៃហោង ព្រៃធំដែលឆ្ងាយដាច់ស្រយាលអំពីស្រុកភូមិ គួរស្ញើបគួរស្បើម ព្រោះតែងមានសត្រូវចាំបៀតបៀន ។ល។ (ម. ព. ជាំ, ញៀតស្បាត, ផ្សៃ ផង) ។
- (ខ្មែរវិទ្យា) Prey សម្គាល់ជនដែលរស់ក្នុងស្រុកព្រៃ។ នៅក្នុងសិលាចារឹកខ្មែរពាក្យ "រួជាវ្រៃ" សម្គាល់អ្នកមានសេរីភាពដែលរួចផុតពីភាពជាខ្ញុំគេ។ ឧ.... នាងបែន មានចិត្រកាត្អំម្លាសាទ្ធ៍ាមោកលែង (ខ្ញុំ) ឱ្យរ័្វចជាព្រៃប្រាម្បិទិសឥតប្បីចឹរពោលលេ្យ (សិលចារឹកនគរវត្ត កម្ពុជសុរិយា ខ្សែ៤ ៥ និង ៦ រួមគ្នា ភ្នំពេញ គ.ស. ១៩៣៩ ទំព័រ១៨)។ ឧ. នាងហិមមានចិត្រថ្លា សាទ្ធ៍ាប្រោសអាសឹងនៅជាព្រៃស្រលះអ្យតពោលចិរលេ្យ។ (សិលាចារឹកនគរវត្ត កម្ពុជសុរិយា ខ្សែ៤ ៥ និង ៦ រួមគ្នា ភ្នំពេញ គ.ស. ១៩៣៩ ទំព័រ២៩)។
- ( គុ. ) ដែលកើត, ដែលមាននៅក្នុងព្រៃ : សត្វព្រៃ, ក្របីព្រៃ, គោព្រៃ, ឆ្កែព្រៃ, មាន់ព្រៃ...; មនុស្សព្រៃ...។ ព. ប្រ. ព្រៃៗ ដែលមានបែបបទឬសណ្ដាប់ធ្នាប់ឆ្គងៗ, ឆ្វេងៗ : ឫកព្រៃៗ, សម្ដីព្រៃៗ, និយាយព្រៃៗ ។ នាំឲ្យព្រៃគំនិត នាំឲ្យទើសគំនិត, ឲ្យចង្អៀតគំនិត ។ល។ Prey