ភមរិន្ទ

ភៈមៈរិន បា.; សំ. ( ន. ) (< ភមរ + ឥន្ទ; ភ្រមរ + ឥន្ទ្រ > ភ្រមរេន្ទ្រ) ស្ដេច​កន្លង់; ស្ដេច​ឃ្មុំ​ ... ; ហៅ​ក្លាយ​ជា ភូមរិន្ទ ក៏​មាន (ព. កា.) ។