ភយូបទ្រព

ភយូប៉ៈទ្រប់ សំ.; បា. ( ន. ) (ភយ + ឧបទ្រវ; ភយ + ឧបទ្ទវ) ឧប​ទ្រព្យ​ដែល​គួរ​ខ្លាច, ចង្រៃ​យ៉ាង​សម្បើម : កើត​មាន​ភយូបទ្រព ។ (ព. កា.) : ភយូបទ្រព ចេញ​ពី​ប្រភព នៃ​ជន​ពាលា កំពុង​សុខ​ៗ វា​នាំ​គ្នីគ្នា បង្កើត​ឲ្យ​ជា ភយន្តរាយ (ម. ព. ឧបទ្រព ទៀត​ផង) ។