មករន្ទ

មៈកៈរ៉ន់ សំ. បា. ( ន. ) រស​នៃ​ផ្កា, ទឹក​ដម​ផ្កា; ទឹក​ឃ្មុំ (សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​កាព្យ) : សម្ដី​ផ្អែម​ល្ហែម ដូច​មករន្ទ អ្នក​ស្ដាប់​ភាំងភ័ន្ត​ស្លន់​គំនិត ភ្លេច​ខ្លួន​ទៅ​ពួន​នៅ​ទី​ជិត ព្រោះ​គិត​ថា​នៅ​ឆ្ងាយ​ពុំ​កើត ។