មក្ខជន
មាក់-ខៈជន់ បា. ( ន. ) (មក្ខ + ជន) ជនអ្នកលុបគុណគេ, មនុស្សរមិលគុណ : មក្ខជនទោះប្រុសក្ដី ស្រីក្ដី ច្រើនតែមានគំនិតខ្លីៗកំបុតកំបុញ ទោសរមិលគុណ ច្រើនតែរុញច្រានទម្លាក់ទៅក្នុងសេចក្ដីទុក្ខវិនាស ។ (ព. កា.) : មក្ខជនទោះនៅក្នុងទីណាច្រើនតែទេព្តាបរាមុខ ឲ្យជននោះបានសេចក្ដីទុក្ខពុំសុខព្រោះខ្លួនរមិលគុណ ។ ម. ព. រមិលគុណ ទៀតផង ។