មគ្គ
ម័ក បា.; សំ. ( ន. ) (មាគ៌) ផ្លូវ; ផ្លូវប្រតិបត្តិ; លំអាន; ទ្វារ ...។ មគ្គចិត្ត (ម័ក-គៈចិត) ចិត្តដែលប្រកបដោយលោកុត្តរមគ្គ (ព. ពុ.) ។ មគ្គញ្ញាណ (ម័ក-គ័ញ-ញាន) ប្រាជ្ញាដែលឃើញអរិយមគ្គ (ព. ពុ.) ។ មគ្គផល (ម័កផល់) ពាក្យសម្រាប់ហៅលោកុត្តរធម៌ដែលចែកជាមគ្គ ៤ មានសោតាបត្តិមគ្គជាដើម មានអរហត្តមគ្គជាទីបំផុតនិងផល ៤ មានសោតាបត្តិផលជាដើម មានអរហត្តផលជាទីបំផុត (ព. ពុ.) ។ ទ្វារមគ្គ (ទ្វាម័ក) ទ្វារដែលជាផ្លូវបន្ទោឧច្ចារៈឬបស្សាវៈ (ម. ព. បស្សាវមគ្គ និង វច្ចមគ្គ, ឧច្ចារមគ្គ ផង) ។ មិច្ឆាមគ្គ (មិច-ឆាម័ក) ផ្លូវខុស គឺសេចក្ដីប្រតិបត្តិខុសមានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើម (ព. ពុ.) ។ សម្មាមគ្គ (ស័ម-ម៉ាម័ក) ផ្លូវត្រូវ គឺសេចក្ដីប្រតិបត្តិត្រូវមានសម្មាទិដ្ឋិជាដើម ។ល។