មង្កុ​ភាព

ពីWiktionary

ម័ង-កុ-- បា. ( ន. ) (មង្កុ + ភាវ) ភាព​ជា​អ្នក​ខ្មូរ​មុខ​ឬ​មូរ​មុខ, គារ​ឱន​មុខ​ជ្រប់​ដោយ​អៀន​ខ្មាស, ដំណើរ​អឹមអៀម​អៀន​ប្រៀន, ដំណើរ​មិន​អង់អាច : កុំ​គប្បី​ធ្វើ​ទម្លាប់​ខ្លួន​ឲ្យ​មាន​មង្កុ​ភាព​ក្នុង​សន្តាន (បារ. Timidité) ។