មង្គល

ពីWiktionary

មង់-គល់ សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដី​ចម្រើន; សេចក្ដី​សុខ; ហេតុ​ដែល​នាំឲ្យ​កើត​សេចក្ដី​សុខ​ចម្រើន; ស្រី​សួស្ដី ។ មង្គល​ការ ការ​ជា​មង្គល; ខ្មែរ​ហៅ​ចំពោះ​តែ “ការ​អាពាហ៍ពិពាហ៍” : មាន​មង្គល​ការ, រៀប​មង្គល​ការ ។ មង្គល​វាទ ឬ មង្គល​កថា (ម័ង-គៈលៈវាត ឬ--កៈថា) ពាក្យ​ជា​មង្គល, ពាក្យ​ឲ្យ​ពរ ។ មង្គល​សូត្រ (មង់-គៈលៈសូត) ឈ្មោះ​ព្រះ​សូត្រ​មួយ​ជា​ពុទ្ធ​ភាសិត​សម្ដែង​អំពី​មង្គល ៣៨​ប្រការ, ពួក​ពុទ្ធ​សាសនិក​តែង​សូត្រ​ក្នុង​វេលា​ធ្វើ​កិច្ច​ជា​មង្គល​ណាមួយ (ព. ពុ.)។ មង្គលាភិសេក (មង់-គៈលាភិសែក) ការ​ស្រោច​ទឹក​ជា​មង្គល, ការ​ស្រោច​ទឹក​ឲ្យ​មាន​មង្គល ។ល។ Mongkol