មតក

ពីWiktionary

មៈតៈកៈ បា.; សំ. ( ន. ) (មតក; ម្ឫតក) បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ហើយ ។ មតក​បរិក្ខារ ឬ មតក​ភណ្ឌ (មៈតៈកៈបរ៉ិក-ខា ឬ--ភ័ន) គ្រឿង​បរិក្ខារ​ឬ​ទ្រព្យ​របស់​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ហើយ ។ មតក​ភត្ត (មៈតៈកៈភ័ត) ភត្ត​ដែល​គេ​ឧទ្ទិស​ឲ្យ​បុគ្គល​ស្លាប់ (ខាង​ពុទ្ធ​សាសនា ចំពោះ​ភត្ត​ដែល​ប្រគេន​ដល់​ភិក្ខុ​សង្ឃ ហើយ​ឧទ្ទិស​ចំណែក​បុណ្យ​ទៅ​បុគ្គល​ស្លាប់; ខាង​លិទ្ធិ​ដទៃ ចំពោះ​បាយ​សំណែន) ។ មតក​រូប (មតៈកៈរូប) សព, សាកសព ។ មតក​សាសន៍ (មៈតៈកៈសាស) បណ្ដាំ​បុគ្គល​ស្លាប់ (បណ្ដាំ​ខ្មោច) ។ល។ មតកៈ