មត្តិកា
ម័ត-តិកា បា.; សំ. ( ន. ) (ម្ឫតិកា) ដ៏ស្អឹត, ដីល្អិតផង់ដែលលាយទឹកទៅស្អិត, ដីឥដ្ឋ ។ ដីដែលលាយទឹកឲ្យគ្រាន់តែសើមស្អិតហើយពូតជាដុំ ហាលថ្ងៃឲ្យស្ងួតទុកដុសជម្រះកាយក្នុងពេលងូតទឹក (ប្រើតែក្នុងសម័យបុរាណព្រេងនាយ ដែលពុំទាន់មានសប៊ូ) : ភិក្ខុងូតទឹកជម្រះកាយដោយមត្តិកា (ព. វិ. ពុ.) ។ មតិ្តកាភាជន៍ ឬ កុលាលភាជន៍ ភាជន៍ដែលគេធ្វើដោយមត្តិកា (ភាជន៍ដី) មានក្អម, ឆ្នាំង, ថូ, ចាន ជាដើម ។ មត្តិកាភណ្ឌ ឬ កុលាលភណ្ឌ ភណ្ឌៈដែលគេធ្វើដោយមត្តិកា ។ល។ ( ម. ព. សប៊ូ ឬ សាប៊ូ ទៀតផង) ។