មនាបៈ

ពីWiktionary

មៈនាប៉ៈ បា. ( គុ. ) (មនាប) ដែល​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត...។ ខ្មែរ​ប្រើ​ចំពោះ​តែ​ផ្សំ​ជា​បទ​សមាស ដូច​ជា : មនាប​កថា, មនាប​វាចា, មនាប​វាទ សម្ដី​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត, សម្ដី​ពីរោះ​គួរ​ឲ្យ​ពេញ​ចិត្ត; សម្ដី​ដែល​បំភ្លឺ​ឲ្យ​យល់​ផ្លូវ​សុចរិត ។ មនាប​ភណ្ឌ របស់​ដែល​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត, ទ្រព្យ​សំឡាញ់ ។ មនាប​វត្ថុ វត្ថុ​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត ។ មនាប​សព្ទ សំឡេង​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត, សូរ​សព្ទ​ពីរោះ ។ល។