មនាបៈ
មៈនាប៉ៈ បា. ( គុ. ) (មនាប) ដែលជាទីពេញចិត្ត...។ ខ្មែរប្រើចំពោះតែផ្សំជាបទសមាស ដូចជា : មនាបកថា, មនាបវាចា, មនាបវាទ សម្ដីជាទីពេញចិត្ត, សម្ដីពីរោះគួរឲ្យពេញចិត្ត; សម្ដីដែលបំភ្លឺឲ្យយល់ផ្លូវសុចរិត ។ មនាបភណ្ឌ របស់ដែលជាទីពេញចិត្ត, ទ្រព្យសំឡាញ់ ។ មនាបវត្ថុ វត្ថុជាទីពេញចិត្ត ។ មនាបសព្ទ សំឡេងជាទីពេញចិត្ត, សូរសព្ទពីរោះ ។ល។