មរតក

ពីWiktionary

មៈរៈដក់ សំ.; បា. ( ន. ) (ម្ឫតក; មតក) បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ហើយ : ទ្រព្យ​មរតក គឺ​ទ្រព្យ​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ហើយ ។ ខ្មែរ​ប្រើ​សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ទ្រព្យ​ដំណែល​ឬ​ទ្រព្យ​សំបាច់​របស់​បុគ្គល​ស្លាប់” ក៏​មាន ដូច​ជា : ទទួល​មរតក, ទាម​យក​មរតក, ត្រូវ​បាន​មរតក ជាដើម ច្រើន​សរសេរ​ជា មរដក មក​យូរ​ហើយ (គួរ​កុំ​សរសេរ​ត​ទៅ​ទៀត) ។ ម. ព. មតក ឬ មតកៈ ផង) ។ មត៌ក ម្រឹតក