មរតក
មៈរៈដក់ សំ.; បា. ( ន. ) (ម្ឫតក; មតក) បុគ្គលដែលស្លាប់ហើយ : ទ្រព្យមរតក គឺទ្រព្យបុគ្គលដែលស្លាប់ហើយ ។ ខ្មែរប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ទ្រព្យដំណែលឬទ្រព្យសំបាច់របស់បុគ្គលស្លាប់” ក៏មាន ដូចជា : ទទួលមរតក, ទាមយកមរតក, ត្រូវបានមរតក ជាដើម ច្រើនសរសេរជា មរដក មកយូរហើយ (គួរកុំសរសេរតទៅទៀត) ។ ម. ព. មតក ឬ មតកៈ ផង) ។ មត៌ក ម្រឹតក