មហណ្ណព
មៈហន់-នប់ បា.; សំ. ( ន. ) (មហណ្ណវ < មហន្ត > មហ “ធំ” + អណ្ណវ “សមុទ្រ”; មហាណ៌វ < មហន៑្ត > មហា + អណ៌វ ) សមុទ្រធំ, មហាសមុទ្រ (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យ) : ស្ដេចហែលកណ្ដាលមហណ្ណព កន្លងថ្ងៃយប់ច្រើនវេលា ប្រទះហ្វួងត្រីផងនានា រាជាហែលកាត់ឥតមានភ្លឹក ។ល។