មហស្ចារ្យ

មៈហ័ស-ស្ចា បា.; សំ. ( ន. ) (មហច្ឆរិយ < មហន្ត > មហា + អច្ឆរិយ; < មហត៑ + អាឝ្ចយ៌) អស្ចារ្យ​ធំ, អស្ចារ្យ​ខ្លាំង : កើត​មហស្ចារ្យ, មាន​មហស្ចារ្យ, ជា​មហស្ចារ្យ (និយាយ​ថា មហា​អស្ចារ្យ ក៏​មាន) ។