មហិន្ទត្ថេរ

ពីWiktionary

មៈហិន-ទ័ត ថេរ៉ៈ ឬ--ថែ បា.; សំ. ( ន. ) (--ស្ថវិរ) នាម​មហា​ថេរ​មួយ​អង្គ​ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ព្រះ​បាទ អសោក ឬ ធម្មាសោក, ជា​អ្នក​នាំ​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​ពី​មជ្ឈិម​ប្រទេស​ទៅ​ប្រតិស្ឋាន​ឯ​លង្កា​ទ្វីប​ក្នុង​រាជ​ក្សត្រិយ៍​កោះ​លង្កា​ទ្រង់​ព្រះ​នាម​ព្រះ​បាទ ទេវានម្បិយ​តិស្សៈ ក្នុង​ខាង​ដើម​នៃ​សតវត្សរ៍​ទី ៤ នៃ​ពុទ្ធ​សករាជ (ហៅ​ថា មហា​មហិន្ទត្ថេរ ក៏​បាន) ។