មហិស្សរៈ

ពីWiktionary

មៈហិស-សៈ រ៉ៈ ឬ មហេស-ស្វៈ រ៉ៈ បា.; សំ. ( ន. ) (< មហា + ឥស្សរៈ; < មហា + ឦឝ្វរ “ដែល​ជា​ធំ​ក្រៃ​លែង”; ឬ​ក៏ < មហី + ឥស្សរ; < មហី + ឦឝ្វរ “អ្នក​ដែល​ជា​ធំ​លើ​ផែន​ដី”) ព្រះ​ឥសូរ; ម្ចាស់​ផែន​ដី, ស្ដេច​ផែន​ដី (ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ) ។ មហិស្សរាធិបតី (មៈហិស-សៈរ៉ាធិ​ប៉ៈដី) ព្រះ​មហា​ក្សត្រ​ដែល​ជា​អធិបតី​លើ​ពួក​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ (រាជាធិ​រាជ; ស្ដេច​ចក្រពត្តិ) ។ មហេស្វរៈ