មាលា
សំ. បា. ( ន. ) ផ្កាកម្រង ឬកម្រងផ្កា, ផួងផ្កា ។ រ. ស. មួក : ព្រះមាលា, ស្ដេចទ្រង់ព្រះមាលា (ហៅដោយប្រៀបប្រដូចនឹងកម្រងផ្កា) ។ មាលាចុម្ពដក (--ចុំពៈដក់) ផ្កាកម្រងដែលធ្វើជាមួក, មួកផួងផ្កា ។ មាលាធារី ឬ មាលាភារី អ្នកពាក់កម្រងផ្កា; បើស្រ្តីជា --រិនី (ព. កា.) ។ មាលាវិក័តិ ផ្កាកម្រងដែលក្រងចម្រុះរំលេចឲ្យល្អប្លែក ។ រតនមាលា (រៈតៈន៉ៈ--) កម្រងកែវ (កែវដែលដោតជាកម្រង) ។ វិជ្ជុមាលា (វិច-ជុ--) ខ្សែផ្លេកបន្ទោរ គឺពន្លឺផ្លេកបន្ទោរដែលដាលច្រវាត់ ។ សុវណ្ណមាលា (សុវ៉ាន់ណៈ--) កម្រងផ្កាមាស, ខ្សែមាស ។ល។ (ព. កា. ប្រើហៅស្រីអ្នកក្រងផ្កាថា មាលា ក៏បាន, ដូចជា : រីយាយមាលានិងតាមាល័យ ក្រងផ្ការាល់ថ្ងៃ ថ្វាយព្រះរាជា ទ្រង់ប្រោសប្រទាន ឲ្យមានទ្រព្យា ចិញ្ចឹមអាត្មា កបដោយក្ដីសុខ ។ លើសមួយឃ្លា, ក៏អាចប្រើជាកាព្យកាកគតិ បាន) ។