មួ
ស. ( កិ. ) (ម្វ័ អ. ថ. មួ ប្រើជា គុ. “ដែលងងឹត, ឈ្លប់, មិនច្បាស់លាស់, ...”) ក្នាញ់, ខឹងខ្វល់ក្នុងចិត្ត : មួចិត្ត, នាំឲ្យមួ ។ មួម៉ៅ (ស. ម្វ័មៅ អ. ថ. មួម៉ៅ ប្រើជា កិ. “ស្រវឹងជ្រប់, វង្វេងស្មារតី, ...”) ខឹងក្នាញ់, ក្ដៅក្ដួល, ខឹងដាលវ៉ាល : ចេះតែមួម៉ៅឥតស្រាក, មួម៉ៅក្ដៅចិត្ត ។ មួហ្មង ខឹងក្នាញ់ល្អក់ចិត្ត ។