មេកន្ទ្រាញ

( ន. ) ពាក្យ​ហៅ​ព្នង​ដែល​ជា​មេ​ត្រួតត្រា​លើ​ពួក​ក្រុម​មួយ​ៗ ។ ព. ប្រ. អ្នក​ដែល​ជា​មេ​នាំ​គេ​ឲ្យ​របឹង​រឹងរូស ។