ម្ជុល

ពីWiktionary

( ន. ) គ្រឿង​ដេរ​ធ្វើ​ដោយ​ដែក មាន​រូប​មូល​តូច ចុង​ស្រួច ត្រង់​គល់​មាន​ប្រហោង​សម្រាប់​ដោត​ចេស, ប្រហោង​នុះ​ឯង​ហៅ​ថា គូទ​ម្ជុល ឬ ច្បោះ​ម្ជុល, បុរាណ​ហៅ​ថា តពោក​អញ្ជុល ឬ ត្រពោក​ម្ជុល (ម. ព. តពោក និង ត្រពោក ផង) ។ ម្ជុល​ក្ដោង ម្ជុល​ធំ​សម្រាប់​ដេរ​ក្ដោង​ទូក ។ ម្ជុល​ខ្ទាស់ ម្ជុល​ឥត​គូទ​មាន​តែ​គល់​ត្រមោង សម្រាប់​ប្រើ​ខ្ទាស់​ជាដើម ។ ព. ប្រ. ដូច​ម្ជុល​និង​ចេស ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ត្រូវ​គ្នា​រួម​ចិត្ត​គំនិត​គ្នា​ជានិច្ច : ស្រឡាញ់​គ្នា​ដូច​ម្ជុល​និង​ចេស ។ អញ្ជុល