រតិ
រៈតិ សំ. បា. ( ន. ) រាគ:, តម្រេក, សេចក្ដីត្រេកត្រអាល; មេថុន; សេចក្ដីរីករាយ; អំណរ... ។ រតិកម្ម, រតិក្រិយា (រៈតិ-ក័ម,-ក្រិ-យ៉ា) ការរួមបវេណី, មេថុនសេវនៈ ។ រតិគ្រឹះ ផ្ទះសម្រាប់កំសាន្តសប្បាយ ។ រតិទូតី ស្រីអ្នកនាំការឲ្យបុរសស្ត្រីស្រឡាញ់គ្នា (មេអណ្តើក) ។ល។ កាមរតិ (កាម៉ៈរៈតិ) សេចក្ដីត្រេកត្រអាលទៅរកកាម, តម្រេកក្នុងកាមគុណ ។ ធម្មរតិ (ធ័ម-មៈរៈតិ) អំណរចំពោះធម៌ ។ វនរតិ (វៈនៈ--) អំណរទៅរកព្រៃ, សេចក្ដីពេញចិត្តនៅក្នុងព្រៃ ។ល។