រន្ធ

ពីWiktionary

រន់ បា.; សំ. ( ន. ) (រន្ធ្រ “រូង, ប្រហោង; អណ្តូង, រំលុង; ទោស, កំហុស; វិកល​ឬ​ពិកល្យ, ពិការ”) រូង, ប្រហោង; រូង​ទាល់: រន្ធ​ក្តាម, រន្ធ​កណ្តុល, រន្ធ​ចង្រិត, រន្ធ​ជាស, រន្ធ​ត្រដេវ ។ រន្ធ​ផើយ ឬ រន្ធ​ហុយ ប៉ែក​ខាង​ចុង​រន្ធ​ក្នុង​ដី មាន​សណ្ឋាន​សេវ​ឡើង​លើ​ធ្លុះ​ក្រហេវ​បន្តិច​ឬ​មិន​ធ្លុះ​ទេ គ្រាន់​តែ​ស្ដើង​ស្ទើរ​នឹង​ធ្លុះ​ក៏​មាន​សម្រាប់​ឲ្យ​មាន​ខ្យល់​អាកាស​ដើរ​ស្រួល​ឬ​សម្រាប់​ដោះ​ខ្លួន​ចេញ​ក្នុង​កាល​ដែល​មាន​ភ័យ​អាសន្ន (របស់​សត្វ​រន្ធ​វាសី​ពួក​ខ្លះ) : រន្ធ​ផើយ​ជាស, រន្ធ​ហុយ​កណ្តុរ​ប្រែង ។ រន្ធ​ហេវ រន្ធ​ដែល​មាន​ប្រហោង​តូច​បែក​សៀវ​ក្រហេវ (សម្រាប់​សត្វ​ម្ចាស់​រន្ធ​គេច​លាក់​ខ្លួន​ពួន​បំបាំង) ។