រយ
ร้อย ស.; ល. ( ប.សំ. ) ចំនួន ១០ ដប់ដង (១០០) ។ ព. ប្រ. មនុស្សអណ្ដាតរយ មនុស្សដែលនិយាយត្រឡប់ត្រឡិនសម្ដីទាំងរយម៉ាត់យកជាការពុំបាន ។ គុ. ដែលរាប់ជាចំនួនរយ, មិនមានតម្លៃឬមិនប្រសើរជាងគេ, ដែលគ្រាន់តែហែគេ, សាមញ្ញឬសាមាន្យ : របស់រយ, មនុស្សរយ, គោរយ ។
ร้อย ស. ( គុ. ) ដែលចងក្រងជាសេចក្ដីសម្រាយពាក្យរាយលំនាំទេសនា : សាស្រ្តារយ, គម្ពីររយ (ហៅថា សាស្រ្តាប្រែរយ, គម្ពីរប្រែរយ ក៏បាន) ។