រលក

ពីWiktionary

( ន. ) រំជួល​ទឹក​ដែល​ខ្ជោល​ៗ​ឡើង ឬ​ពោរ​ពូន​ឡើង​ដោយ​អំណាច​កម្លាំង​ខ្យល់​ជាដើម ។ រលក​ដក​ពពារ រលក​ដែល​ពូន​ៗ​ងើប​ៗ​សណ្ឋាន​ពស់​ដក​ពពារ ។ រលក​ដោះ​ក្រមុំ រលក​ដែល​ពូន​ៗ​ជា​កំពូក​តូច​ៗ​សណ្ឋាន​ដោះ​ក្រមុំ ។ រលក​បែក​ផ្កា​ត្រែង រលក​ដែល​បោក​ប៉ះ​គ្នា បែក​ចេញ​ជា​ភាព​ស​ត្រសុស​សណ្ឋាន​ផ្កា​ត្រែង ។ រលក​យោល​ រលក​ធំ​ៗ​ដែល​យោល​ខ្ជោល​ៗ​វែង​ៗ ។ រលក​រង​ដំឡូង រលក​ដែល​ខូង​ៗ​អណ្ដាល​ជា​ជ្រលង​វែង​ៗ សណ្ឋាន​រង​ដំឡូង ។ ពុល​រលក រង៉ាប់​រងើរ​អាក់​រអើ ឬ​ក្អួត​ចង្អោរ ដោយ​អំណាច​ចាញ់​រលក​ធំ​ៗ (ម. ព. ពុល ផង) ។ ព. ប្រ. រលក​ចិត្ត រញ្ជួយ​ចិត្ត, កម្រើក​ចិត្ត ។ ទឹក​ថ្លា​ដ្បិត​រលក ពុំ​យល់​ស្រមោល ទោស​កើត​ដ្បិត​ពោល ល្មម​មាត់​ឈ្លានពាន (សាស្រ្តា​ច្បាប់ រាជ​នេតិ ជា​ព្រះ​និពន្ធ​នៃ​ព្រះ​រាជ​សម្ភារ)។

( កិ. ) (នាម​កិរិយា) កក្រើក​ទឹក​កើត​ជា​រំជួល​ឡើង : ទឹក​រលក ។ ព. ប្រ. កក្រើក​ចិត្ត : ចិត្ត​រលក; គ្នា​កំពុង​ស្រួល​ចិត្ត អាណិត​កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​រលក !

( គុ. ) ( ព.ប្រ. ) ដែល​មាន​សម្បុរ​ភ្លឺ​ថ្លា​ឆ្លុះ​ស្រមោល​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​រលក : ភ្លឺ​រលក ។