Jump to content

រអិល

ពីWiktionary

( គុ. ) ដែល​ងាយ​ឃ្លាត, របូត, ភ្លាត់​ពិបាក​ចាប់ ពិបាក​ទប់ : ផ្លូវ​រអិល, រអិល​ចាប់​មិន​ជាប់ ។ រអិល​ព្រាល់ រអិល​ខ្លាំង ។ល។ ព. ប្រ. មាត់​រអិល (ម. ព. មាត់) ។ កិ. ភ្លាត់, របូត, ឃ្លាត​ដោយ​កិល, រមៀល, ជ្រុល : ដើរ​ប្រយ័ត្ន​រអិល​ដួល ! ។ កិ. វិ. ដែល​ថា​បាន​ហូរ​ឥត​ទាក់ : ចាំ​មាត់​រអិល, អាន​សំបុត្រ​រអិល ។ រឥល