រាគ

ពីWiktionary

សំ. បា. ( ន. ) (រាគ) តម្រេក, សេចក្ដី​រីករាយ, ត្រេក​ត្រអាល ចំពោះ​កាម : ត្រូវ​រាគៈ​គ្រប​សង្កត់ ។ រាគគ្គិ (រាគ័ក-គិ; បា. < រាគ+អគ្គិ) ភ្លើង​រាគៈ, រាគៈ​ដែល​ទុក​ដូច​ជា​ភ្លើង : រាគគ្គិ ជា​ភ្លើង​មិន​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ផ្សែង​និង​អណ្ដាត ប៉ុន្តែ​ឆេះ​រង្គំ​ងំ​រង្គាល​លើស​ខ្នាត​ឥត​នរណា​ពណ៌នា​ប្រាប់​គ្នា​ឲ្យ​ដឹង​សព្វ​គ្រប់​បាន​ដុត​សត្វ​ឲ្យ​ឆេះ​ខ្លោច​ប្រាណ​ពុំ​ដឹង​ខ្លួន... (បរិយាយ​របស់ ព. ពុ.) ។ រាគ​ចរិត (រាគៈចៈរ៉ិត) អ្នក​ដែល​មាន​ចរិត​ក្រាស់​ដោយ​រាគៈ ។ រាគ​ចិត្ត ចិត្ត​ដែល​ប្រកប​ដោយ​រាគៈ ។ រាគាទិក្កិលេស (បា. < រាគ+អាទិ+កិលេស) កិលេស​មាន​រាគៈ​ជា​ដើម ។ រាគាភិភូត (បា. < រាគ+អភិភូត “គ្រប​សង្កត់”) ដែល​ត្រូវ​រាគៈ​គ្រប​សង្កត់ ។ល។ រាគៈ