រាន
( ន. ) គ្រែវាលឬមានដំបូល មានសសរដាំក្នុងដី សម្រាប់អង្គុយលំហើយឬសម្រាប់ដាក់អីវ៉ាន់លក់ជាដើម ។ រានភ្លើង រានវាលខ្ពស់ដាក់ពំនូកដីពីលើ សម្រាប់បង្កាត់ភ្លើងឲ្យឆេះសន្ធោយកពន្លឺក្នុងវេលាយប់ ។ រានមាន់ រានធ្វើឲ្យមាននៅ ។ រានហាល រានវាលជាប់នឹងផ្ទះសម្រាប់ហាលអ្វីៗ ។ លក់រាន ដាក់អីវ៉ាន់លើរានលក់ ។ល។
( កិ. ) កាប់គាស់រម្លើងទីដី, ព្រៃ ឲ្យកើតបានជាស្រែ, ចម្ការ, ភូមិលំនៅ : រានស្រែ, រានចម្ការ, រានភូមិ ។ ជម្នះចូលឲ្យបានជឿនទៅមុខ : រានទី (ជម្នះចូលយកទី) ។ រវះរវាម; មិនរើសអើង : មនុស្សរានចំណី, គោរានស្មៅ ។ រានទន្រ្ទាន ទន្រ្ទានចូលឥតញញើត ។