រុក្ខ
រុក-ខៈ បា.; សំ. ( ន. ) (វ្ឫក្ស) ឈើ ។ ប្រើជាបទសមាស, ដូចជា : រុក្ខចេតិយ ដើមឈើដែលមានគេគោរពរាប់អានថាជារបស់ស័ក្តិសិទ្ធិ ។ រុក្ខច្ឆាយា ម្លប់ឈើ ។ រុក្ខជាតិ ជាតិឈើ, ឈើគ្រប់យ៉ាង ។ រុក្ខទេវតា ទេវតាដែលអាស្រ័យនៅនាដើមឈើ ។ រុក្ខប្បទេស (រុក-ខ័ប-ប៉ៈ--) ព្រៃ, ដងព្រៃ ។ រុក្ខផល ផ្លែឈើ ។ រុក្ខផលាផល ផ្លែឈើតូចធំ ។ រុក្ខមូល ទីប្របដើមឈើ ។ រុក្ខមូលិក អ្នកកាន់ធុតង្គមួយប្រភេទ តមមិននៅក្នុងទីប្រក់ទីបាំង ត្រូវនៅអាស្រ័យតែក្នុងម្លប់ឈើ (ព. ពុ.) ។ រុក្ខវិថី ថ្នល់ទូលាយក្នុងទីក្រុងដែលមានដើមឈើរៀងជាជួរហូរហែអមតាមចិញ្ចើមផ្លូវ (ប៉ុន្តែទីទៃពីមហាវិថីនិងវិថីឯទៀត) ។ រុក្ខសាខា មែកឈើ ។ រុក្ខាវយវៈ (បា. < រុក្ខ+អវយវ) អវយវៈរបស់ឈើ (មានមែក, សន្លឹកជាដើម) ។ល។