រោយ
( កិ. ) ជ្រុះចុះ, រង្គោះចុះ (ចំពោះតែផ្កា): ផ្ការោយ ។ ជម្រុះបង្ហើរកម្ទេច, សម្ដី, កំញម ឲ្យខ្ចាត់ចេញដោយឡែក : រោយស្រូវ, រោយល្ង, រោយគ្រាប់សណ្ដែកបាយ ។ សង្កត់ម្សៅឲ្យចេញជាសរសៃ, ជាដុំតូចៗតាមប្រហោង ប្រដាប់សម្រាប់ប្រកបការ : រោយនំបញ្ចុក, រោយនំលត ។