រះ
( កិ. ) ចេញពន្លឺត្រចះពីក្នុងស្រទាប់មេឃ នៅវេលាព្រហាមឬវេលាយប់ (តាមកាលកំណត់) : ថ្ងៃរះ (ព្រះអាទិត្យរះ); ខែរះ (ព្រះចន្រ្ទរះ) ។ សរសេររបះ (។) នេះ រាំងឃ្លាឬសង្កាត់សេចក្ដីមួយៗឲ្យដាច់ស្រឡះដោយឡែក : រះរបះតូច, រះរបះធំ (និយាយថា ខណ្ឌ ក៏បាន ខណ្ឌរបះតូច, សរសេរខណ្ឌ ។ កិ. ឬ កិ. វិ. វាយរាយឲ្យត្រូវសព្វអន្លើ : រះផ្លែរនាត; វាយរះ ។ រេបែរឲ្យបានទាំងពីរខាង គឺខាងណេះផងខាងណោះផង : ស៊ីរះទាំងពីរខាង ។ និយាយរះ និយាយប៉ាតឲ្យត្រូវសព្វ ។ រះសន្សើម ដើរកាត់ទីមានស្មៅវែង ឬកាត់ព្រៃដែលកំពុងទទឹកជោកដោយសន្សើម ។ ព. ប្រ. ទៅឬមកពីព្រហាមដោយដំណើររលះរលាំង : ចុះរះសន្សើមទៅណាពីព្រលឹមម្ល៉េះ ! (ព. សា., ព. ស្ន.) ។