រ៉ាប់រង

ស. ( កិ. ) (រ័បរ្ចង អ. ថ. រ៉ាប់រ៉ង) ទទួល​រង គឺ​ទទួល​ភារៈ ឬ​ទទួល​បន្ទុក​លើ​ខ្លួន, ទទួល​អះ​អាង : រ៉ាប់​រង​កិច្ច​ការ​គ្រប់​យ៉ាង; និយាយ​ថា រង​រ៉ាប់ ក៏​បាន​ (ម. ព. រង ១ កិ.) ។