លោ

1. ( កិ. ) យោគ​ខ្លួន​ទៅ​មុខ, យោគ​ខ្លួន​ស្ទុះ​ចូល : លោ​ចូល​ទៅ​ចាប់ ។ ហែល​ទឹក​យោគ​ខ្លួន​ធ្លោ​ៗ : ហែល​លោ ។ ន. លំនាំ​ឬ​ទំហឹង​ដែល​យោគ​ខ្លួន​ទៅ​មុខ : ស្ទឹង​នុ៎ះ​តូច​ទេ ហែល​ឆ្លង​ប្រហែល​ប្រាំ​បី​ប្រាំ​បួន​លោ​ដល់​ទៅ​ត្រើយ​ម្ខាង ។
2. ( និ. ) ក្រែង, ចួន​ក្រែង : ចុះ​បើ​លោ​គេ​សួរ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​គេ​ថា​ម៉េច ? ។ ហាក់​ដូច : លោ​ធ្វើ​ជា​មិន​ឃើញ ធ្វើ​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ឃើញ ។ ចួន​ជា : លោ​ជា​មិន​កើត ។ ត្រឡប់​បែរ​ជា : លោ​បែរ​ជា​មិន​ឲ្យ​ទៅ​វិញ ។ល។ (ម. ព. ចួន ឬ ជួន និ. ផង) ។
3. ភូមិនៃឃុំកំពាន់