លោភ

ពីWiktionary

លោភៈ ឬ លោប សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដី​ជំពាក់​ចិត្ត; សេចក្ដី​ប្រាថ្នា, បំណង​ចង់​បាន : ប្រឹង​រក​ទ្រព្យ​ដោយ​លោភ; កម្ចាត់​លោភ (សរសេរ​ជា លោភៈ ក៏​បាន តាម​ដំណើរ​ប្រើ) ។ លោភ​ចិត្ត ឬ --ចេតនា (លោភៈ--) ចិត្ត​ឬ​គំនិត​ប្រកប​ដោយ​លោភ ។ លោភ​មូល (លោភៈ--) ឫស, ទីតាំង របស់​លោភ; ចិត្ត​ដែល​ជា​មូល​របស់​លោភ (អកុសល​ចិត្ត) ។ លោភលន់ (លោប--) លោភ​ហួស ។ល។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ឬ គុ. សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ចង់​បាន​ច្រើន​ឬ​ដែល​ចង់​បាន​ហួស​ពេក” ក៏​មាន : កុំ​លោភ​ពេក !; មនុស្ស​លោភ, ចិត្ត​លោភ ។