លោម

( កិ. ) និយាយ​សម្រួល​ចិត្ត​ដោយ​សម្ដី​ទន់ : លោម​ឲ្យ​បាត់​ខឹង; និយាយ​លោម (ម. ព. លួង ផង) ។

បា. សំ. ( ន. ) (លោមន៑) រោម ។ សម្រាប់​ប្រើ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​សព្ទ​ដទៃ​បាន​ដូច រោម​ ដែរ (ម. ព. នុះ) ។