លោហិតុប្បាទ
--តុប-បាត បា.; សំ. ( ន. ) (< លោហិត “ឈាម” + ឧប្បាទ ការកើតឡើង”; -- + ឧត្បាទ) ឈ្មោះអនន្តរិយកម្មមួយយ៉ាង ដែលបុគ្គលជាសត្រូវញ៉ាំងព្រះលោហិតព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធឲ្យឃ្លាតពីទីប្រក្រតី ជាំក្នុងព្រះសរីរកាយ ប៉ុន្តែមិនបែកហូរចេញទេ ព្រោះមានធម្មតាថាសព៌ាង្គកាយរបស់ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធរាល់ព្រះអង្គ ឥតមានបុគ្គលណាអាចធ្វើឲ្យបែកបានឡើយ; កម្មនេះដែលទេវទត្ត ប្រមៀលដុំថ្មទម្លាក់ពីលើភ្នំគិជ្ឈកូដ, ថ្មបែកខ្ទាតបំណែកមួយដុំមកត្រូវព្រះបាទព្រះសក្យមុនី... (ព. ពុ.; ម. ព. អនន្តរិយកម្ម ផង) ។