ល្ងង់
( កិ. ) មិនចេះ, មិនយល់ : ខ្ញុំល្ងង់គិតមិនលេច ។ គុ. ដែលមិនចេះ, មិនយល់ : មនុស្សល្ងង់ (ព. ទ. បុ.) : ស្អប់ល្ងង់ស្រឡាញ់ចេះ ទើបមានចំណេះតាមសម័យនិយម ។ បើល្ងង់កុំធ្វើចេះ បើឥតចំណេះត្រូវខំប្រឹងរៀន ។ ព. ផ្ទ. ចេះ ។ ល្ងង់ខ្លៅ ឬ ខ្លៅល្ងង់ ល្ងង់ព្រោះឥតបានរៀនសោះ ។ ងងឹតល្ងង់ ល្ងង់ឈឹងសូន្យដូចគេនៅក្នុងទីងងឹត ។ ឆោតល្ងង់ ឆោតផងល្ងង់ផង ។ ល្ងេល្ងង់ ល្ងង់ល្ងេល្ងើពុំយល់ការខុសត្រូវ ។