ល្បុក្កតោ

ពីWiktionary

ល្បុក-កៈ-- ( ន. ) ដំបង​ខ្លី​មួយ​ប្រភេទ​សម្រាប់​កាន់​អប​ផ្ទាប់​នឹង​កំភួន​ដៃ ជា​គ្រឿង​ការពារ​រង​ដំបង​វែង​ឬ​បុក​បុះ​ការពារ​ខ្លួន ។ ឈ្មោះ​ស្នៀត​គុន​ដែល​មាន​ល្បុក្កតោ​ជា​គ្រឿង​ការពារ : គុន​ល្បុក្កតោ (ច្រើន​មាន​តែ​ពី​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ) ។