Jump to content

ពីWiktionary

ព្យញ្ជនៈ​ទី ២៩ តាម​លំដាប់​ពួក​ព្យញ្ជនៈ​ទាំង ៣៣ តួ, ជា​ព្យញ្ជនៈ​ទី ៤ ក្នុង​សេស​វគ្គ​ឬ​អវគ្គ, ជា​ទន្តោដ្ឋជៈ មាន​សំឡេង​កើត​ត្រង់​ប្រទល់​ធ្មេញ​និង​រឹម​បបូរ​មាត់, ជា​ឃោសៈ​ខាង​អវគ្គ; មាន​បែប​វេយ្យាករណ៍​ឲ្យ​ផ្លាស់​ជា ព បាន​តាម​គួរ​ដល់​ការ​ប្រកប, ដូច​ជា : ទសវិធ > ទសពិធ, បវិត្រ > បពិត្រ, វណ៌ > ពណ៌, អត្តភាវ > អត្តភាព ជាដើម ។ តួ វ នេះ​ខ្មែរ​ប្រើ​សំឡេង​ជា​ពីរ​គឺ វ និង វ៉ ទាំង​មាន​សំឡេង​ដោយ​អំណាច​ព្យញ្ជនៈ​អឃោសៈ​សង្កត់​ឲ្យ​ជា វ៉ ផង ដូច​ជា កង្វារ, តង្វាយ, សង្វាត ជាដើម ។ សំ. បា. អាន​ថា វៈ ឬ វ៉ៈ ។

ស. ( ន. ) យាន​មួយ​ប្រភេទ មាន​គ្រែ, ដង​ស្នែង, ដំបូល សម្រាប់​ឥស្សរ​ជន​ថ្នាក់​ខ្ពស់​ជិះ មាន​មនុស្ស​សែង : គង់​លើ-វ, ជិះ​វ (មាន​ប្រើ​ច្រើន​តែ​ក្នុង​សម័យ​ពី​ដើម); រ. ស. ព្រះ​វ វ ធម្មតា; (ព្រះ​សិវិកា ឬ ព្រះ​ទីន័ង​សិវិកា វ​មាន​ក្បាច់​រចនា​វិចិត្រ) ។