វង្កៈ
វ័ង-កៈ បា.; សំ ( គុ. ) (វង្ក; វក្រ) កោង; វៀច; ក្ងិកក្ងក់; របែររបោរ; របិញរបុញ; កកិចកកុច។ ន. របត់; រំពត់;... ។ វង្កកម្ម អំពើកោង; អំពើវៀច; ការឆបោក ។ វង្កតា ឬ វង្កភាព ភាវៈកោង, សេចក្ដីវៀច ។ វង្កមិត្ត ឬ--មិត្រ មិត្រកោង, មិត្រមានចិត្តវៀច ។ វង្កសណ្ឋាន ទ្រង់ទ្រាយកោងឬវៀច ។ល។