វជិរៈ
វៈជិរៈ ឬ វៈជី បា.;សំ. ( ន. ) (វជិរ; វជ្រ) ពេជ្រ; កាំរន្ទះ; ខ្សែរស្មីផ្លេកបន្ទោរ; ... ។ អាវុធរបស់ព្រះឥន្រ្ទ (ពួកជាងតាំងពីព្រេងនាយរៀងមក គូរឬឆ្លាក់ ធ្វើជារូបមានទ្រង់ទ្រាយស្រដៀងនឹងផ្កាចំប៉ីរីក ឬចួនកាលធ្វើជារូបខ្សែស្មើផ្លេកបន្ទោរ, មានដងខ្លីដូចដងព្រះខ័ឌ្គ) ។ គុ. រឹងស្រួយ; មានលំអ ។ វជិរបាណី (វៈជិរៈប៉ា--;បា. --បាណិ; សំ. វជ្រ--), វជិរហត្ថ (--ហ័ត; បា.; សំ. វជ្រហស្ត ឬ វជិរាវុធ បា. < វជិរ + អាវុធ; សំ. វជ្រាយុធ < វជ្រ + អាយុធ) អ្នកដែលមានដៃកាន់វជីរ ឬអ្នកដែលមានវជីរជាអាវុធ (ព្រះឥន្រ្ទ) ។ វជិរម័យ ដែលប្រដាប់ដោយពេជ្រ, ដែលដាំពេជ្រ ។ល។ វជីរ